Εκ του νέου και ωφελιμωτάτου βιβλίου, υπό τον τίτλον "Η ΧΥΜΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ", το οποίον συνέγραψεν και εξέδωσεν ο Ευάγγελος Σπανδάγος, αντιγράφω και το κάτωθι τμήμα (σελίς 33-34) :
Η φαρμακευτική Χυμεία στην Αρχαία Ελλάδα :
Από την Ομηρική εποχή είναι γνωστά φάρμακα για θεραπεία ασθενών. Η λέξη "φάρμακον" είναι συνδεδεμένη με τους ιατρούς τους οποίους ο Όμηρος ονομάζει "πολυφαρμάκους". Από τον Όμηρο τα φάρμακα διακρίνονται σε "εσθλά" (καλά) και "λυγρά" (κακά).
Το φάρμακο γενικά ονομάζεται απ' αυτόν και "νηπενθές", από το στερητικό "νη" και τη λέξη "πάθος", δηλαδή αυτό που εξαλείφει το "πάθος" (την ασθένεια).
Οι ιατροί - φαρμακολόγοι της Αρχαίας Ελλάδος έκαναν συστηματική έρευνα με χυμούς, αφεψήματα και δηλητήρια από φυτά και ζώα, τα πορίσματα της οποίας τα χρησιμοποιούσαν για παρασκευή φαρμάκων ή δηλητηρίων. Τέτοιο δηλητήριο ήταν και το κώνειο που δόθηκε στον Σωκράτη και που μαρτυρεί τον βαθμό εξελίξεως της Φαρμακευτικής Χυμείας.
Ο Πλίνιος αναφέρει για τα φαρμακευτικά κρασιά, τα οποία είχαν μεγάλη και ποικίλη θεραπευτική δράση. Αναφέρονται κρασιά με αντισυλληπτικές και εκτρωσιογόνες ιδιότητες.
Ο Ιπποκράτης και οι μαθητές του στήριξαν την θεραπευτική τους στην παρατήρηση και στην πειραματική φαρμακευτική. Χρησιμοποιούσαν 350 περίπου είδη θεραπευτικών βοτάνων και φυτών.
Ως πρώτος όμως Έλληνας φαρμακοποιός - χυμικός θεωρείται ο Διοσκουρίδης1 (1ος αιώνας). Ο Διοσκουρίδης είναι και ο πρώτος στον κόσμο φαρμακολόγος που παρασκεύασε "κολλύρια" (αλοιφές για παθήσεις των ματιών).
Η φαρμακολογία του Διοσκουρίδου "Περί ύλης ιατρικής) (βιβλία ε΄) αποτέλεσε επί 16 αιώνες το μοναδικό βιβλίο φαρμακολογίας της πολιτισμένης ανθρωπότητας.
Με τη φαρμακολογία είχε ασχοληθεί και ο περίφημος γιατρός Γαληνός2.
Η λέξη "φάρμακον" είναι Αρχαία Ελληνική και έχει την ίδια σημασία με τη σημερινή.
Βάσεις για διάφορες απολυμαντικές ουσίες αποτελούσαν το "όξος" (ξύδι), το "θείον", η "άσβεστος" και η "αμόργη" (παραπροϊόν του ελαιολάδου).
***********************************************
1. Ο διακεκριμένος ιατρός και φαρμακολόγος Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος (1ος αιώνας) είχε γράψει μια πραγματεία Φαρμακευτικής Χυμείας με τίτλο "Περί ευπορίστων απλών και συνθέτων φαρμάκων (βιβλία β΄)" από το οποίο σώζονται αποσπάσματα. Στην πραγματεία του "Περί ύλης ιατρικής" περιγράφει και μεθόδους καθαρισμού μετάλλων. Στην ίδια πραγματεία αναφέρεται στην εξαέρωση της "καδμείας" (οξείδιο του ψευδαργύρου).
2. Ο μεγάλος ιατρός Γαληνός (2ος αιώνας) ήταν συγγραφέας και μιας σειράς φαρμακολογικών πραγματειών γραμμένων με αυστηρά επιστημονικό τρόπο. Πρόκειται για τα πρώτα επιστημονικά εγχειρίδια Φαρμακευτικής Χυμείας. Οι τίτλοι τους ήταν :
α) "Περί της των απλών φαρμάκων δυνάμεως".
β) "Περί συνθέσεως φαρμάκων κατά τόπους".
γ) "Περί αντιδότων".
δ) "Περί θηριακής"2.
Ο Γαληνός είχε οδηγό στις εργασίες του την Αριστοτελική ρήση :
"Η φύσις ουδέν ποιεί μάτην ουδέ περίεργον"
(Η φύση δεν κάνει κάτι το μάταιο ούτε το περιττό)
Μέσα από τις πραγματείες του φαίνεται η προσήλωσή του στα πειράματα.
Τα συγγράμματα του Γαληνού απετέλεσαν βασικά εγχειρίδια για τους αλχυμιστές του Μεσαίωνα.-
2. Θηριακή : Το αντίδοτο για τα δαγκώματα διαφόρων ερπετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.