ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ : ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ ! 3

   Συνεχίζω την αντιγραφήν εις συνεχείας, ώ Αναγνώστα, του μικράς εκτάσεως κειμένου του Λουκιανού "ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ", του Οίκου εκδόσεως βιβλίων "Γεωργιάδης" και δια αποδόσεως του αρχαίου κειμένου εις την νεοελληνικήν υπό του ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΝΔΥΛΑΚΗ (το πρωτότυπον κείμενον εις την νεοελληνικήν γράφεται εις το πολυτονικόν σύστημα) :

 

   6. Από την Πατρίδα του είδεν έκαστος κατ' αρχήν τον ήλιον. Καίτοι δε ο θεός ούτος είναι κοινός εις όλους, έκαστος όμως τον νομίζει ως θεόν πατρικόν, διότι κατά πρώτον τον είδεν από την Πατρίδα του. Εις την πατρίδα του ήρχισε και να λαλή, διδαχθείς πρώτον την διάλεκτον του τόπου του,  και εκεί εγνώρισε τους θεούς. Εάν δε κανείς εγεννήθη εις Πατρίδα τόσο μικράν, ώστε ν' αναγκασθή να μεταβή εις άλλην προς ευρυτέραν εκπαίδευσιν, και  την εκπαίδευσιν ταύτην οφείλει εις την Πατρίδα του. Διότι άνευ της Πατρίδος του ουδέ το όνομα και την ύπαρξιν της πόλεως εκείνης θα εμάνθανε.

   7. Νομίζω ότι οι άνθρωποι πάσαν τέχνην και μάθησιν αποκτούν δια να γίνουν ούτω χρησιμότεροι εις την ιδιαιτέραν Πατρίδα. Αποκτούν δε και περιουσίας παρακινούμενοι υπό της φιλοτιμίας να συνεισφέρουν και υπέρ των κοινών της Πατρίδος αναγκών. Και τούτο κατά την γνώμην μου είνε καθήκον αυτών, διότι δεν πρέπει να φαίνωνται αχάριστοι, αφού εις την Πατρίδα οφείλουν τας μεγίστας ευεργεσίας. Εάν θεωρούμεν καθήκον, να αποδίδωμεν τας ευεργεσίας εις τα άτομα, κατά μείζονα λόγον οφείλομεν ν' ανταμείβωμεν τας προς ημάς ευεργεσίας της Πατρίδος. Αι πόλεις έχουν Νόμους τιμωρούντας τα τέκνα τα οποία φαίνονται αχάριστα προς τους γονείς. Πρέπει λοιπόν και εις την κοινήν πάντων μητέρα, την Πατρίδα, να ευγνωμονούμεν, διότι μας ανέθρεψε και διότι μας εδίδαξε τους Νόμους.

8. Δεν υπάρχει παράδειγμα ανθρώπου, όστις μεταβάς εις άλλην πόλιν ελησμόνησε τον τόπον εις τον οποίον εγεννήθη. Αλλά και εκείνοι οίτινες δυστυχούν εις τα ξένα, συχνά ενθυμούνται την Πατρίδα, ως το μέγιστον των αγαθών. Και εκείνοι οι οποίοι ευτυχούν, μολονότι κατά τα άλλα είνε ευχαριστημένοι, θεωρούν ως μεγίστην στέρησιν, ότι δεν κατοικούν εις την Πατρίδα, αλλ' εις ξένην γην. Το ξενήτευμα φαίνεται ως όνειδος. Δια τούτο δε και όσοι εις τα ξένα κατώρθωσαν, να αναδειχθούν είτε δια του πλούτου, είτε δια της δόξης, είτε δια της παιδείας, είτε δι' ανδραγαθημάτων, βλέπωμεν, να σπεύδουν, να επανέλθουν εις την Πατρίδα και να νομίζουν, ότι μόνον εκεί δύνανται, να απολαύσουν καλλίτερα την ευτυχίαν των. Τοσούτω δε μάλλον επιθυμεί τις να επιστρέψη εις την Πατρίδα του, όσο περισσότερον τιμάται μακράν αυτής.