"Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα, Εμίλ Σάνστρομ, όταν αντίκρυσε στις 14 Ιουνίου του 1944 τη σφαγή των κατοίκων του Διστόμου από τους Γερμανούς, έγραψε :
Από τις άκρες του δρόμου ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που πλησιάζαμε. Σε κάθε δένδρο, κατά μήκος του δρόμου και για εκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των οποίων ήταν ακόμη ζωντανά. Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη.
Από τις άκρες του δρόμου ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που πλησιάζαμε. Σε κάθε δένδρο, κατά μήκος του δρόμου και για εκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των οποίων ήταν ακόμη ζωντανά. Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη.
Μέσα στο χωριό σιγόκαιε ακόμα φωτιά στα αποκαίδια των σπιτιών. Στο χώμα κείτονταν διασκορπισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, από υπερήλικες έως νεογέννητα.
Σε πολλές γυναίκες είχαν σχίσει τη μήτρα
με ξιφολόγχη
και αφαιρέσει τα στήθη,
άλλες κείτονταν στραγγαλισμένες
με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από τον λαιμό.
Φαινόταν σαν να μην είχε επιζήσει κανείς ...
Λεωνίδας Αποσκίτης, Τ.Μ., τ.194, Οκτώμβριος 2011, " Μας σπρώχνουν στον "Χορό του Ζαλόγγου". ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ ΤΩΡΑ !", σελ. 12.-Σε πολλές γυναίκες είχαν σχίσει τη μήτρα
με ξιφολόγχη
και αφαιρέσει τα στήθη,
άλλες κείτονταν στραγγαλισμένες
με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από τον λαιμό.
Φαινόταν σαν να μην είχε επιζήσει κανείς ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.