Το ως άνω βιβλίον συστήνω εις τους Αναγνώστας του Ιστολογίου εμού !
Μικρού σχήματος, ολίγων σελίδων και, συνεπώς, ευσύνοπτον όν, αποτελεί ... "ανάσαν" γέλιου και χαριεντισμού, εν τω μέσω θλιβερωτάτων ανά ημέραν γεγονότων ...
Μεταφέρω προς υμάς ολόκληρον την υπ' αρ. 11 παράγραφον :
11. ΜΥΣΤΙΚΟΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟ
ΟΤΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙ-
κό αυτό παύει να είναι μυστικό. Λογικώς το γνωστό δεν είναι μυστικόν. Ωστόσον παρατηρείται το γεγονός κάποιοι να θεωρούν μυστικό εκείνο, που γνωρίζουν άλλοι, πολλοί, ίσως όλοι.
Ασφαλώς αποτελεί παραλογισμόν να λέγωμεν ή να πράττωμεν εμπιστευτικώς, επί γνωστών θεμάτων.
Στο θέμα της μυστικότητος αι αποκαλούμεναι μυστικαί υπηρεσίαι ακολουθούν τακτικάς, που ενίοτε υπερβαίνουν το γελοίον.
Παράδειγμα :
Ο Αμερικανός πράκτωρ της CIA παίρνει τις τελευταίες οδηγίες.
-Με το αεροπλάνο θα πας στην Πράγα. Από εκεί με τραίνο θα φθάσης στη Μόσχα. Κατόπιν θα πάρης ταξί και θα πας στο προάστειο Γκόρκυ. Στην οδό Τολστόϊ 17 θα χτυπήσης το κουδούνι. Το σύνθημα αναγνωρίσεως είναι "πολύ ωραίος καιρός σήμερα".
Ο πράκτωρ ακολουθεί τας οδηγίας, αλλά στην οδό Τολστόϊ 17 είναι ένα διώροφο οίκημα και δεν ξέρει ποιό κουδούνι να χτυπήση. Αποφασίζει και χτυπά το πρώτο. Του ανοίγει ένας γεροντάκος, στον οποίον ο πράκτωρ λέγει : "πολύ ωραίος καιρός σήμερα".
-Ά, απαντά ο γεροντάκος, θέλετε τον κατάσκοπο, που μένει στο δεύτερο πάτωμα.
