Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

ΠΟΛΕΜΟΣ-Οδυσσεύς Ανδρούτσος !

   Ο Λαός της Ελλάδος ουδόλως στερείται Προτύπων !
   Επί οιουδήποτε θέματος !
   Ουχί μόνον επί των Επιστημών !
   Τίνος λόγου ένεκεν προβάλλουν, ένια "καλόπαιδα", επί του Λαού "πρότυπα" εχθρών ;
   Έχωμεν χρείαν ... προτύπων κρυπτο-εβραίων ; Ως οι ... κάστρο και τσε γκεβάρα ; ...    

   Εν τω βιβλίω τούτω, σελίς 97 έως 99, δημοσιεύεται και επιστολή του Οδυσσέως Ανδρούτσου προς τους κατοίκους του Γαλαξιδίου, δια της οποίας προτρέπει εις ξεσηκωμόν εναντίον του τούρκου τυράννου. 
   Την επιστολήν δημοσιεύω ένεκεν της ομοιότητος της τότε μετά της σήμερον επικρατούσης εις την Πατρίδαν ημών των Ελλήνων καταστάσεως, αλλά και ένεκεν των Προτροπών του Οδυσσέως Ανδρούτσου, αι οποίαι ισχύουν και σήμερον και τας οποίας προσυπογράφω !
  " Αγαπητοί μου Γαλαξιδιώται,

   Ήτανε βέβαια από τον Θεόν να δράξωμε τα άρματα μία ημέρα, και να χυθούμε καταπάνω στους τυράννους μας, που τόσα χρόνια ανελεήμονα μας τυραγνεύουν. Τι τη θέλουμε, βρε αδέλφια, αυτή τη πολυπικραμένη ζωή, να ζούμε αποκάτω στην σκλαβιά, και το σπαθί των τούρκων να ακονιέται εις τα κεφάλια μας ; δεν τηράτε που τίποτα δεν μας απόμεινε ; αι εκκλησίαι μας γενήκανε τζαμιά και αχούρια των τούρκων, κανένας δεν μπορεί να πη πως τάχα έχει τίποτα εδικό του, γιατί το ταχύ βρίσκεται φτωχός σα διακονιάρης στη στράτα. Αι φαμελιές μας και τα παιδιά μας είναι στα χέρια και στη διάκριση των τούρκων. Τίποτα αδέλφια, δεν μας έμεινε. Δεν είναι πρέπον να σταυρώσωμεν τα χέρια, και να τηράμε τον ουρανό. Ο Θεός μας έδωκε χέρια, γνώσι και νού. Άς ρωτήσωμε την καρδιά μας και ό,τι μας απαντηχαίνει ας το βάλωμεν γλήγορα σε πράξιν, και άς είμεθα, αδέλφια, βέβαιοι το πως ο Χριστός μας ο πολυαγαπημένος θα βάλη το χέρι απάνω μας. Ότι θα κάμωμε πρέποντας είναι να το κάμωμε μίαν ώραν αρχύτερα, γιατί ύστερα θα κτυπάμε το κεφάλι μας. Τώρα η τουρκιά είναι μπερδεμένη σε πολέμους και δεν έχει ασκέρια να στείλη καταπάνου μας. Άς ωφεληθούμε από την περίστασι, οπού ο Θεός, ακούοντας τα δίκαια παράπονά μας έστειλε δια ελόγου μας. Μία ώρα πρέποντας είναι να ξεσπάση αυτό το μαράζι, οπού μας τρώγει την καρδιά. Στα άρματα αδέλφια, ή να ξεσκλαβωθούμε ή να πεθάνωμε. Και βέβαια καλύτερο θάνατο δεν μπορεί να προτιμήση κάθε χριστιανός και Έλληνας.
   Εγώ καθώς το γνωρίζετε καλότατα, αγαπητοί μου Γαλαξιδιώται, εμπορώ να ζήσω βασιλικά με πλούτη, τιμαίς και δόξαις, οι τούρκοι ό,τι και αν ζητήσω μου το δίνουνε παρακαλώντας. Γιατί το σπαθί του Οδυσσέα δεν χωρατεύει. Έπειτα κοντά στα άλλα ενθυμούνται τον πατέρα μου που τους εζεμάτισε. Μα σας λέγω την πάσαν αλήθειαν αδέλφια, δεν θέλω εγώ μονάχα να καλοπερνώ και το γένος μου να βογκά στη σκλαβιά, μου καίγεται η καρδιά μου, σα βλέπω και συλλογιούμαι πως ακόμα οι τούρκοι μας τυραγνεύουν.
   Από το Μωριά μου στείλανε γράμματα πως είναι τα πάντα έτοιμα. Εγώ είμαι στο ποδάρι με τα παλικάρια μου. Μα θέλω πρώτα να είμαι βέβαιος το πως θα με ακολουθήσετε και εσείς. Άν εσείς κάμετε αρχή από τη μια μεριά, και εγώ από την άλλη θα σηκωθή όλη η Ρούμελη. Γιατί ο κόσμος φοβείται. Μα σαν ιδή ελόγου σας, που έχετε τα καράβια, και ξέρετε καλύτερα τα πράγματα, το πώς σηκώνετε μπαϊράκι, θενά τελειώσει όχι καλύτερο το πράγμα.
   Περιμένω απόκρισι με τον ίδιο που φέρνει το γράμμα μου. Τη μπαρούτη και τα βόλια τα έλαβα, και τα εμοίρασα. Να με οικονομήσετε και στουρνάρια και άν σας περισσεύη και άλλη μπαρούτη να μου στείλετε, γιατί θα την δώσω στους Πατραζικιώτας. Του Πανουριά τα λόγια μη τα πολυακούστε. Είναι φοβιτσιάρης μα σαν το σηκώσωμεν εμείς, αλλέως δεν μπορεί να πράξη πάρεξ να έρθη με το μέρος μας.
   Αύριο το βράδυ να έρθη ένας στο μοναστήρι και θα εύρη τον Γκούραν για να μιλήση σαν να ήμουνα εγώ ο ίδιος. Τον Γκούραν να τον αγαπάτε. Είναι παιδί δικό μου και καλό παλικάρι.
   Χαιρετίσματα σε όλους τους φίλους πέρα και πέρα.
   Σας χαιρετώ και σας γλυκοφιλώ.
   22 Μαρτίου 1821
Ο αγαπητός σας
ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ    

   Τι, πλέον τούτων, να προσθέσω εγώ, ώ Αναγνώστα ;
   Δεν αρκείσαι εις την φλόγαν της ψυχής του Οδυσσέως ; ...
   ...
 

4 σχόλια:

  1. Ά, ρε, Ανδρούτσο, και νά 'ξερες... Ο Γκούρας, το "δικο του το παιδι", τον ...νοικοκύρεψε...
    Αλλα ήταν ο αγαπημένος των τεκτόνων!

    Σχεδον ακριβως εκατο χρόνια αργότερα, ο πρωθυπουργος (της κομμένης στα δύο Ελλάδας) Σκουλούδης (ο διάδοχος του επίσης πρωθυπουργου "εθνικοεταίρου" Λάμπρου), ο και ανεχθεις βομβαρδισμον της Αθήνας υπο των "πολιτισμένων" Αγγλογάλλων, τέκτων ων, είχε φιλίες και συνομιλίες με τον εκ Κωνσταντινουπόλεως "τουλουμπατζη" (αντλιωρο) της εκει Πυροσβεστικης Μπαζίλ Ζαχάρωφ.

    Με γνωστο τον ρόλο του Ζαχάρωφ (μας κρέμασε δεόντως στη Μ. Ασία, επάνω στην κρισιμότερη καμπη του πολέμου), αναρωτιέμαι: τί είχε να συζητήσει το 1898 ο (μετέπειτα) πρωθυπουργος της Ελλάδας με κάποιον ασήμαντο τυχοδιώκτη; Διότι η τεκτονικη ιδιότητα και των δύο δεν είναι επαρκης λόγος να κάνουν παρέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και 'σύ Βρούτε ; ...
    Εν ισχύ ευρίσκεται η αρχαιοτάτη παροιμία, η οποία εν τη εποχή ημών έλαβεν την μορφήν "Τους εχθρούς μου τους γνωρίζω, από τους συγγενείς και φίλους μου φοβάμαι" ...
    Ό,σα αναφέρεις περί Λάμπρου και Ζαχάρωφ ορθά εισίν.
    Η τεκτονική ιδιότης ήτο επομένη της ... φυλετικής ιδιότητος ...
    Ο Ζαχάρωφ, ο Ζαχαρόπουλος και ο Ζαχαριάδης μέλη της ιδίας σκουπιδο-φυλής εισίν ...
    Αλλά και η ... Ολ-μπράϊτ μετά των Λάμπρου, Λαμπράκη, Λαμπράκου, Λαμπρίδη, Λάμπου, κλπ, επίσης, μέλη της ιδίας σκουπιδο-φυλής εισίν ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βρούτος;

    Αγαπητε οικοδεσπότη, εαν έγραψα κάτι που σε πείραξε, δεν το έκανα οικειοθελως. Άνθρωπος είμαι, και δεν κατέχω την πάσα αλήθεια. Κάν ωλάθη, και μάλιστα πολλα. (Πού να δεις τί λέει επι του θέματος ...η σύζυγός μου! :-) )

    Στην πορεία μου επι της Γης, μαζεύω ψήγματα απο 'δω κι απο 'κει... ψηφίδες, ώστε να συμπληρώσω την μεγάλη εικόνα. Φυσικα, έχω και το δύσκολο έργο να διακρίνω ποιες είναι γνήσιες και ποιες τενεκεδένιες, διότι ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσος!

    Το είπε ο Σεφέρης: Σ' αυτη τη χώρα, όλοι είμαστε τραγικα αυτοδίδακτοι.

    Συγνώμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρέ, εργοδότα !
    Εις τον Γκούραν αναφερόμην και ως προς τον Οδυσσέαν ...
    Γνωρίζεις καλώς, ότι ο Οδυσσεύς ησθάνετο εκείνον ως τέκνον του ...
    Και εκείνος, θρασύτατος και αγνώμων ... τυχοδιώκτης, ενστερνίσθη ευκόλως τας πανουργίας και την δολιότηταν του σκουπιδο-σουρμελή και εκατήντησεν έως του εσχάτου σημείου, ήτοι της φονεύσεως του "πατρός" του ...
    Τα λοιπά, τα οποία αναφέρεις, αφορούν άπαντες, εμού μη εξαιρουμένου, μόλον ότι κατέχω γνώσεις, τας οποίας ελάχιστοι κατέχουν. Το γεγονός, δε, της κατοχής τούτων την ευθύνην και δραστηριότηταν εμού ηύξησεν και ουδόλως την ... εγωπάθειαν ...
    Μην παρασύρεσαι εκ της αυστηρότητος εμού έναντι των εχθρών ημών ...
    Ουδόλως αποτελώ ... "μυγιάγκιχτον" άνθρωπον ή εγωπαθήν ή άνευ κατανοήσεως προς τους διαλεγομένους μετ' εμού (ακόμη και προς τους ... πονηρούς) ή ... ή ...
    Η αυστηρότης και η οργή, ενίοτε, εμού προς τους εχθρούς ημών απευθύνεται και προς ουδέναν έτερον ...
    Χαίρε και Υγίαινε !
    Και εσύ και η σύζυγος εσού και τα τέκνα υμών !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.