"Ο Στρατηγός Οδυσσεύς Ανδρούτσος, προ της Ελληνικής Επαναστάσεως, ήτον εις την στρατιωτικήν υπηρεσίαν του Ηγεμόνος της Ηπείρου Αλή Πασά, διωρισμένος εσχάτως Στρατιωτικός Διοικητής (Καπετάνιος) εις την Επαρχίαν της Λιβαδείας. Αγχίνους και ενεργητικός έχαιρε σημασίαν όχι μικράν, και ως τοιούτος κατηχήθη εις την μέλλουσαν του Έθνους κίνησιν κατά των τούρκων.
Ο Οδυσσεύς, αν και εις ξένην υπηρεσίαν υπάρχων, έδειξε δια της διαγωγής του, πόσην είχεν επιθυμίαν περί της ελευθερίας της πατρίδος. Πιστός λοιπόν εις τους όρκους του, ενήργει, άμα εξερράγη η Επανάστασις, μ' όλην την ετοιμότητα και γενναιότητα, αναλαβών μετά τον εν Θερμοπύλαις θάνατον του Διάκου {Ο Διάκος υπήρχε προ της Επαναστάσεως Αξιωματικός (Μπουλουκτσής) υπό την οδηγίαν του Οδυσσέως, καπετανεύοντος εις την Λιβαδείαν} την Αρχηγίαν των όπλων της Βοιωτίας, και φιλοτιμούμενος να φανή δια των πράξεών του ένας των διασήμων προμάχων της κινδυνευούσης Πατρίδος. Εντεύθεν η υπόληψίς του εμεγαλύνθη μεταξύ των Ελλήνων, και το όνομά του κατέστη επίφοβον εις τους τούρκους εν γένει και ιδιαιτέρως εις τους αλβανούς. Την αναντίρρητον ταύτην αλήθειαν βεβαιώνουσιν αυτά τα πολεμικά επιχειρήματα του μέχρι των 1824, ως θέλομεν ιστορήσει.
Αλλά ποία εστάθη η αιτία, δια την οποίαν ο κύριος Δ. Σουρμ-ελής, Αθηναίος, κατεφέρθη εναντίον του ενδόξου τούτου Ανδρός με την μεγαλυτέραν πικρίαν και ψευδολογίαν ; Ας εξηγηθώμεν.
Οι Αθηναίοι, όσην προσπάθειαν έδειξαν δια την κυρίευσιν της Ακροπόλεως εις το διάστημα ενός και ημίσεως χρόνου, εις τόσην εξ εναντίας υπέπεσον ασυμβίβαστον διαίρεσιν μετά την παράδοσιν αυτού του Φρουρίου. Διηρημένοι εις δύο κόμματα, δεν είχον την αμοιβαίαν εμπιστοσύνην του να καθέξη το Φρούριον η μία φατρία, ουδέ εσυμβιβάζοντο να το διαφυλάξωσι και αι δύο.
Εξ αυτής της αιτίας και δια τον λόγον του κινδύνου, τον οποίον επαπείλει εν γένει η επιδρομή του Δράμαλη, η Ακρόπολις παρεδόθη εις τον Οδυσσέα μέχρι της συστάσεως μίας τακτικοτέρας και ισχυροτέρας Εθνικής Διοικήσεως. Αλλ' εις την πράξιν της παραδόσεως ταύτης δεν ήτο σύμφωνον και εκείνο το μέρος των Αθηναίων, οι οποίοι απεβλήθησαν από το Φρούριον. Αυτοί συνέλαβον μέγα μίσος κατά του Οδυσσέως, και μεταξύ τούτων ένας και ο κ. Σουρμ-ελής, ελθών ακολούθως ηνώθη, και ευρών την περίστασιν, εξεφράσθη κατ' αυτού τα εξαμάξης, προσάπτων κατηγορίας ανυπάρκτους, και παρεισάγων συμβεβηκότα όλως διόλου ψευδή.
Κατά πρώτον εις το προοίμιον της Ιστορίας του λέγει :
"Μ' όλον ότι ήμην παρών και αυτόπτης των πολλών, αφ' όσα διαλαμβάνει η Ιστορία, εύρον όμως εις μερικά πολλάς δυσκολίας.".
Επειδή δεν μας εξηγεί ο Συγγραφεύς, εις ποία εκ των πολλών ήτον παρών και αυτόπτης, και εις ποία ουχί, εμπορούν να πιστεύουσι πολλοί, ό,τι και τα του 1822 έτους διατρέξαντα εις τας Αθήνας είδεν αυτοψί. Αλλ' ημείς βεβαιώνομεν τον αναγνώστην, ότι όχι εις τας Αθήνας, αλλ' ούτε εις την Ελλάδαν υπήρχεν ο κ. Σουρμ-ελής τότε, ελθών το επόμενον έτος (1823) από την τουρκίαν.", Κάρπου Παπαδοπούλου, "Ανασκευή των εις την ιστορίαν των Αθηνών αναφερομένων περί του Στρατηγού Οδυσσέως Ανδρούτσου, του Ελληνικού Τακτικού και του Συνταγματάρχου Καρόλου Φαβιέρου", σελ. 11-13, "βεργίνα".
Ώστε, ώ Αναγνώστα, ως ηγέτης αναδεικνύεται (εκ του Λαού και ουχί εκ των ... εχθρών του Λαού) άνθρωπος αγχίνους και δραστήριος (και ουχί ... βλάξ ή ... κουρασμένος) ...
Ώστε, ώ Αναγνώστα, ο Οδυσσεύς Ανδρούτσος έδειξε δια της διαγωγής του, πόσην είχεν επιθυμίαν περί της ελευθερίας της Πατρίδος. Ο Σουρμ-ελής και οι όμοιοί του τι έδειξαν δια της διαγωγής των ; Ότι η ... Επανάστασις (και ουχί ... Αγών Ανεξαρτησίας ...) ήτο ετέρων έργον και ουχί των Ελλήνων, δι' ό και έπρεπεν, να ελέγχεται εκ των ... μασώνων της ... Φιλικής Εταιρείας και εξ ετέρων ... λουλουδιών του ... γκιούλ μπαχτσέ, ήτοι της ... ισταμπούλ και του ... (εβραιο) Πέραν ...
Ώστε, ώ Αναγνώστα, το όνομα του Έλληνος Οδυσσέως Ανδρούτσου κατέστη επίφοβον και εις τους τούρκους, αλλά ιδιαιτέρως εις τα ... αλβανικά ζώα της εποχής του ...
Ώστε, ώ Αναγνώστα, οι Αθηναίοι της εποχής εκείνης ήσαν ... διηρημένοι εις δύο κόμματα, δεν είχον αμοιβαίαν εμπιστοσύνην και δεν εδέχοντο, να φυλάξουν απο κοινού ούτε την Ακρόπολιν !
Ενθυμίζουν, μήπως, εκείνοι οι Αθηναίοι τους ... Αθηναίους της ... σήμερον ; ...
Σκουπίδια, ως ο Σουρμ-ελής, συγγράφοντα βιβλία, περί της Ιστορίας εποχής τινός, γέμοντα ψευδών "γεγονότων", υφίσταντο και πολύ παλαιώτερον τούτου, και μετέπειτα τούτου, και ... σήμερον ...
Άνευ τούτων, ο ... σατανάς ή ιαπετός ή ιεπταί ή ιάφεθ ή γιαχβέ ή άδωνις ή πάνας ή άτον ή χάτον, δεν θα ηδύνατο, ίνα οδηγήση εις την άγνοιαν και την εκ ταύτης προερχομένην βλακοποίησιν, ισοδυναμούσαν προς την υποταγήν των ανθρώπων εις εκείνον και εις τα κρυπτόμενα εκ τούτων σχέδιά του, άπαντα εναντίον των ανθρώπων και του Θεού ...
...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
[Σκουπίδια, ως ο Σουρμ-ελής, συγγράφοντα βιβλία, περί της Ιστορίας εποχής τινός, γέμοντα ψευδών "γεγονότων", υφίσταντο και πολύ παλαιώτερον τούτου, και μετέπειτα τούτου, και ... σήμερον ...]..ακριβώς ως ταύτα λέγεις ω Αρχαίε...εκπληκτική εγγραφη κι οπως πάντα διδακτική...χαίρομαι που απονέμεις τιμη στόν Αντρουτσο..οσο γιά τούς Αθηναίους σου υπενθυμίζω..αργότερα οταν την αμυνα στήν Ακρόπολη εχει αναλάβει πια ο Γκούρας..οταν χύνει τό αίμα του πιστός στο μετερίζι της τιμής..οι Αθηναίοι αντί να σπευσουν σέ ενισχυση του..κάθονται καί λιάζονται στήν Πλακα καί διά της φυλάδας του Ψύλα συνεχίζουν με΄ν τήν μεταξύ τους κόντρα κι αφ ετέρου κοροιδευουν τον Γκουρα για τήν προφορα του...ακουσον ακουσον..ελεγαν πώς εκανε Δωρική αποικία τήν Ακροπολη κι ενοχλούνταν η αισθητική τους απ τήν Ρουμελιώτικη προφορά...τέτοιο χάλι...ευχαριστούμε...να εισαι καλά ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦωτεινή, του πρώτου κειμένου περί του Οδυσσέως Ανδρούτσου, ως και του σχολιαζομένου, θα ακολουθήσουν και έτερα, εις τα οποία θα αναφέρεται και ο ... φιλόδοξος, τυχάρπαστος, αγνώμων και "πατροκτόνος" Γκούρας.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Έλεγαν πως έκανε Δωρική αποικία την Ακρόπολη κι' ενοχλούνταν η αισθητική τους απ' την Ρουμελιώτικη προφορά" !
Ήτο ενοχλητική εις τούτους η προφορά του, αλλά ουχί και η αγνωμοσύνη του προς τον ευεργέτη του Οδυσσέα Ανδρούτσο ...
Όμως, ποία η δική των προφορά ; ...
Εν τέλει, ποίοι ήσαν οι ... Αθηναίοι της εποχής εκείνης ; ...
Ώχ ...