Προς ... σεμνόν ... σοφόν ! (Ε)

   "Αυτά που ξέρεις, να τα πεις αλλού" ...
   Π.χ. εις τον εαυτόν σου ...
   Διότι εκ του κειμένου εσού ουδόλως προκύπτει, ότι απευθύνεσαι και εις ... σεαυτόν ...
   Προφανώς, επειδή είσαι βέβαιος, ότι αποτελείς ... ανώτερον και ... σοφώτερον όλων ...
   Τόση ... σεμνότης ...    
   Οι ελάχιστες ορθές σκέψεις του κειμένου δεν μπορούν, να κρύψουν τις έτερες και ... δηλητηριώδεις ...
   "Όλοι είμαστε ίσοι" ...
   "Εάν ενσαρκώθητε τόσον υψηλαί ψυχαί, διατί δεν επεμβαίνετε" ; ... 
   Άρα, ... "Να μην κρίνωμεν" ...
   Μάλιστα ...
   Εν κατακλείδι : "Όταν εσύ πήγαινες, ηλίθια κατσικό-φατσα γερασιμάκο, εγώ γυρνούσα" ! Βέβαια, έχεις ακόμα εις την δούλευσίν σου πολλά άτομα και "μέσα ακυρώσεως" της γνώμης/πληροφορίας εμού, αλλά ... επ' ολίγον ακόμη !     
   Κατόπιν, υπέθεσε, "τι έχω, να σου κάνω", ανταποδίδοντας πολλαπλασίως ... Τούτου ένεκεν, σου είπον παλαιώτερον, "να πής τον αφέντη σου, να σε αποσύρη εκ της επιφανείας" ...              
   Τέλος, τα γεγονότα δεν αποτελούν κομπορημοσύνη, αλλά γεγονότα !  Εάν τούτο δυσάρεστον εστί, ως προς εσέ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΑΖΕΣ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΝ !
   'Ακου ... θεός μία όρθια κατσίκα !
   ΟΥΣΤ !