Χαίρε Φίλε, Ιωάννη Δεινόπουλε !

Η κατάρριψη των δύο τουρκικών μαχητικών και το πνεύμα της Π.Α.

Οι συνεχείς πρωτιές της Πολεμικής Αεροπορίας σε όλες τις ασκήσεις που συμμετέχει σε ΝΑΤΟϊκό επίπεδο, αλλά κυρίως η πρόσφατη επιτυχία της 343 Μοίρας όπου αντιμετώπισε  δύο τουρκικά F-4E 2020 Terminator, έφεραν στο μυαλό όλων την αερομαχία του 1974 όπου δύο τουρκικά F-102 Delta Dart, καταρρίφθηκαν  από ελληνικά F-5A Freedom Fighter. Aξίζει πραγματικά αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα να θυμηθούμε πως η τουρκική Αεροπορίας υπέστη μία ήττα που την εξαφάνισε για πολλά χρόνια από τον ουρανό του Αιγαίου.    O ένας από τους δύο Έλληνες πιλότους ο τότε Ανθυποσμηναγός (1) Θωμάς Σκαμπαρδώνης, υπηρετούσε από τον Σεπτέμβριο του 1972 στην 337 ΜΑΗ της 111 ΠΜ πετώντας με F-5. και αφηγείται: «Από νωρίς το πρωί είχαμε μαζικές παραβιάσεις του FΙR Αθηνών από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη. Εγώ, όπως και όλοι οι συνάδελφοί μου ήμασταν μέσα στα αεροσκάφη μας και περιμέναμε.         O Δινόπουλος ακολουθούσε από σχετικά μεγάλη απόσταση και πετώντας ψηλότερα (δεν γνωρίζω ακριβώς πόσο) προκειμένου να μπορεί με ευχέρεια να ελέγχει τις κινήσεις μου και τον περιβάλλοντα χώρο.     Είχα λοιπόν στραμμένη την προσοχή μου προς αυτή την κατεύθυνση όταν ελάχιστα αργότερα δύο τουρκικά F-102 που πετούσαν σε κλειστό σχηματισμό πέρασαν αστραπιαία από αριστερά μου σε απόσταση η οποία δεν πρέπει να ήταν μεγαλύτερη των 200 μέτρων.    Τότε κατάλαβα ότι κάτι έγινε και αμέσως ξέχασα τους Τούρκους και άρχισα να αναζτάω το αεροπλάνο του Δινόπουλου. Ήρθα σε επαφή με το "Joker" για να μάθω που βρίσκεται, αλλά δεν πήρα συγκεκριμένη απάντηση.     Η αερομαχία για τον Σκαμπαρδώνη είχε τελειώσει, αλλά η αγωνία του επρόκειτο να κρατήσει λίγα λεπτά ακόμη. Αυτό που είχε δει στην θάλασσα, δεν μπορεί παρά να οφείλετο στην πτώση κάποιου αεροπλάνου. 'Οση ώρα πετούσε επιστρέφοντας στην βάση του, διάφορες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό του.    Καθώς το αεροσκάφος του ακουμπούσε στον 08/26 της Νέας Αγχιάλου, η ανησυχία για τον συνάδελφό του είχε κορυφωθεί.    «Μόλις προσγειώθηκα, πάνω από το αεροδρόμιο φάνηκε και το αεροπλάνο του Δινόπουλου. Τον περίμενα στο τέλος του διαδρόμου και όταν πλησίασε, έκπληκτος πρόσεξα ότι από τα αχροπτερύγιά του έλειπαν και οι δύο Sidewinder. Ακινητοποιώντας τα αεροσκάφη μας στην πίστα κατεβήκαμε και πριν χαλά-καλά προλάβουμε να ανταλλάξουμε δύο κουβέντες, βρεθήκαμε περιτριγυρισμένοι από κόσμο. Οι τεχνικοί και οι συνάδελφοι χειριστές μαζεύτηκαν γύρω μας σαν τις μέλισσες, προσπαθώντας να μάθουν τι ακριβώς έγινε. Σχεδόν αμέσως ήρθε ένα τζιπ και μας πήρε από αυτό το πανδαιμόνιο. Και εγώ και ο Υποσμηναγός Δινόπουλος, ανακριθήκαμε ξεχωριστά και κατόπιν επιστρέιμαμε στα καθήκοντά μας και λίγο αργότερα έμαθα και εγώ τι ακριβώς είχε γίνει.    O Δινόπουλος που ακολουθούσε από σχετικά μεγάλη απόσταση και πιο ιμηλά, δεν έγινε αντιληπτός από τους δύο Τούρκους χειριστές. Παρακολούθησε την όλη εξέλιξη της εμπλοκής μου με τα τουρκικά αεροσκάφη κατεβαίνοντας και πλησιάζοντας. Πριν προλάβει δε να επέμβει, είδε τις καταπακτές του Νο Ι του τουρκικού σχηματισμού να ανοίγουν και αμέσως μετά να εκτοξεύεται ένα βλήμα ΑΙΜ-4 Falcon, εναντίον μου.    Το βλήμα αστόχησε καθώς, όντας σε κλειστή παρατεταμένη στροφή και εγώ και αυτοί, ήταν εκτός παραμέτρων βολής. Χωρίς να γίνει αντιληπτός ο Δινόπουλος είχε φτάσει πίσω τους σε ακτίνα βολής. Να σημειώσω εδώ ότι η αναγνώριση του στόχου γινόταν οπτικά. Όπως γνωρίζετε το F-5 δεν είχε ραντάρ. Όταν γινόταν η αναγνώριση του στόχου γυρνούσες τους διακόπτες επιλογής στον πίνακα οπλισμού σε θέση ΟΝ (ή ΑRΜ), επιλέγοντας πολυβόλα ή πυραύλους. Εκείνη την εποχή είχαμε επάνω στα F-5 τους ΑΙΜ-9B.    O εγκλωβισμός του στόχου επιτυγχανόταν όταν μετά το γύρισμα του διακόπτη επιλογής των πυραύλων, οι κεφαλές τους ψύχονται και ερχόμενες σε επαφή με το ρεύμα καυσαερίων του προπορευόμενου (εχθρικού) αεροσκάφους, έδιναν ένα οξύ ηχητικό σήμα που γινόταν ασθενέστερο όταν το ρεύμα των καυσαερίων χανόταν και φυσικά ισχυρότερο όταν βρισκόσουν στο κέντρο του.    Τότε ήσουν έτοιμος για βολή. Την απόσταση του στόχου την καθόριζες πάλι με το μάτι, μέσα όμως από το σκοπευτικό του αεροσκάφους. Δηλαδή για παράδειγμα εάν η επιφάνεια του σκοπευτικού κάλυπτε πλήρως το εχθρικό αεροσκάφος μπροστά σου, η απόστασή ήταν γύρω στα 1.200 μέτρα, εάν το τελευταίο κάλυπτε το μισό σκοπευτικό τότε η απόσταση ήταν σχεδόν η διπλάσια κ.ο.κ. Εάν θυμάμαι καλά η καλύτερη και φυσικά συνιστώμενη απόσταση βολής για τον ΑΙΜ-9B, ήταν τα 800 περίπου μέτρα.    Εχοντας αυτές τις παραμέτρους βολής ο Δινόπουλος γύρισε τους διακόπτες του σε θέση ΟΝ και εκτόξευσε αμέσως έναν Sidewinder εναντίον των τουρκικών αεροσκαφών. Το βλήμα αυτό αστόχησε, καθώς η κεφαλή του δεν είχε ακόμη ψυχθεί και δεν ήταν έτοιμο για βολή. O δεύτερος Sidewinder όμως στον χρόνο που μεσολάβησε, ψύχθηκε και έδωσε το χαρακτηριστικό ηχητικό σήμα εγκλωβισμού. Χωρίς να διστάσει ο υποσμηναγός πάτησε την σκανδάλη στο χειριστήριο. Το βλήμα βρήκε "κέντρο" και ο" Ελληνας χειριστής με την εκδήλωση της έκρηξης, έχανε ένα απότομο δεξί brake, για να μην χτυπηθεί από τα κομμάτια του τουρκικού F-102 που άρχισε φλεγόμενο (ό,τι απέμενε από αυτό) να πέφτει προς τη θάλασσα».    Κατά την περιγραφή της αερομαχίας, ο Σκαμπαρδώνης σχολίασε ότι ουσιαστικώς «όλη την δουλειά» την έκανε ο υποσμηναγός, ο οποίος και ανταπέδωσε τα πυρά στα τουρκικά αεροσκάφη. O Δινόπουλος, μετέπειτα, το 2001 μιλώντας στο περιοδικό COCKPIT, απέδωσε εύσημα και στον νεαρό ανθυποσμηναγό, σημειώνοντας ότι έκανε τον κατάλληλο ελιγμό την κατάλληλη στιγμή, ώστε να αποφύγει το τουρκικό βλήμα.    H αντίδραση της ελληνικής πλευράς ήταν και πάλι αξιοπερίεργη. Κατά την εξέλιξη της αερομαχίας και περί τις 13.40, διαβιβάσθηχε εντολή του Κέντρου Επιχειρήσεων του Αρχηγείου Αεροπορίας όπως «τα ημέτερα αεροσκάφη, μη βάλλουν εάν δεν βληθούν». Λίγο αργότερα δε, στις 14.20, διαβιβάσθηκε νέα εντολή σύμφωνα με την οποία "τα ημέτερα αεροσκάφη Αεραμύνης μη ίπτανται πέραν του 25ου Μεσημβρινού"!      Σας θυμίζει κάτι αυτό;    (Περισσώτερα εις το κείμενον της Πηγής)    Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Αρχαίος : Υμείς του defencenet δεν γνωρίζετε τον τρόπον γραφής του επωνύμου του ήρωος ; Δεινόποιλος ! Δεινόπουλος ! Δεινόπουλος ! Δεινόπουλος ! ...