Περί Στρατηγού Νικολάου Ντερτιλή ! (Ένιαι λεπτομέρειαι του βίου εκείνου, δεικνύουσαι τον Άνδραν !)

   Εκ της εν Θεσσαλονίκη εκδιδομένης Εφημερίδος υπό τον τίτλον "ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ" αντιγράφω το κάτωθι κείμενον του Ιλάρχου ε.α. Ιωάννου Δ. Αλμπάνη, εγκλεισθέντος επί 3ετίαν εις τας Φυλακάς ένεκεν της 21ης Απριλίου, υπό τον τίτλον "Ο ΕΞΩΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΠΟΥ ΗΛΘΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗ ΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ΤΟΠΟΝ & ΧΡΟΝΟΝ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. ΕΖΗΣΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΕΠΙ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΞ ΩΝ ΕΠΙ ΕΞΑΜΗΝΟΝ ΚΟΙΜΩΜΕΝΟΣ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΑΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΙΓΙΝΗΣ :

Όταν τα κατά πάντα, μετά την λεγομένην Μεταπολίτευσιν, αισχρά και βρώμικα έντυπα αναγκάζονται, ν' αφιερώσουν έστω και με αιχμάς τόσα πολλά εγκωμιαστικά άρθρα καλύπτοντα ολόκληρους σελίδας δια τον βίον του Στρατηγού Νικολάου Ντερτιλή, ουδεμίαν άλλην χρείαν έχομεν, δια να καταδείξωμεν το ρωμαλέον και ανεπανάληπτον Εθνικόν του έργον ως Αξιωματικού.    Ούτω πως, λοιπόν, προκειμένου να τιμήσω την ηρωϊκήν και αποτελούσα παγκόσμιον φαινόμενον μνήμην του θ' αρκεσθώ, να καταγράψω ολίγα τινά, τα οποία υπέπεσαν εις την αντίληψίν μου κατά την επί τρία (3) συναπτά έτη συνφυλακίσεώς μας εις διαφόρους Φυλακάς, ως Κ.Ε.Σ.Α., Κορυδαλλός, Μπογιάτι και Αίγινα.    Δεν θ' αναφερθώ δια την δράσιν του εις την Κατοχήν, ούτε τον Συμμοριτοπόλεμον, ούτε την Κορέαν, αλλά μόνον ό,τι έζησα, ήκουσα και μοι εξεμυστηρεύθη αθελήτως, αποσπασματικώς εν τη ρύμη της συζητήσεως και εκ παραδρομής, διότι ποτέ δεν έλεγεν, το τι είχε κάμει.    Τον Στρατηγόν εξ ακοής εγνώριζον και μόνον. Μάλιστα την πρώτην φοράν που ήκουσα το όνομά του, ήτο την πρωίαν της 21ης Απριλίου 1967, ότε, συμμετέχων εις την Επανάστασιν με Ουλαμόν αρμάτων (Μ24-Μ8) υπό Διοίκησιν του Μηχανοκινήτου Τάγματος του ΚΕΒΟΠ, του αειμνήστου τότε Αντισυνταγματάρχου Αντωνίου Μέξη, ο ίδιος ο Μέξης μοι ενημέρωσεν, ότι όλα τα Υπουργεία από της 01.30΄ ώρας τα είχε καταλάβει έτερον Μηχανοκίνητον Τάγμα υπό τον τότε Ταγματάρχην Νικόλαον Ντερτιλήν. Συνελήφθημεν αρχικώς και ενεκλείσθημεν ομού μετά 24 λοιπών συναδέλφων εις το Κ.Ε.Σ.Α. την 24ην Φεβρουαρίου 1975 ως ενεχόμενοι εις την ειρωνικώς αποκληθείσαν τότε "συνομωσίαν της Πυτζάμας". Η όλη οπερετική δήθεν συνομωσία εσχεδιάσθη και εφηρμόσθη τότε υπό των τότε ανεκδιηγήτων και ανθελλήνων Αρχηγόν Στρατού Ιωάννην Ντάβον και ΥΕΘΑ Ευάγγελον Αβέρωφ με διπλούν σκοπόν :   1. Δι' εκφοβισμόν των Αξιωματικών, δι' ό,σα δεινά και καταστροφικά θα επηκολούθουν εις βάρος των Αξιωματικών, των εμπλακέντων κατά τον άλφα ή δείνα τρόπον εις τα της 21ης Απριλίου και εις τας οποίας διώξεις δεν θα έδει, ν' αντιδράσουν, όπερ κι εγένετο.   2. Να δικαιολογήσουν μαζικάς εκκαθαρίσεις εις τας Ενόπλους Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, πράγματα όπερ εγένοντο και συνεχίζονται μέχρι και σήμερον.    Αντελήφθην μετέπειτα, ότι ο Ντάβος, εμφορούμενος από κόμπλεξ κατωτερότητος έναντι του Στρατηγού Ντερτιλή και γενόμενος από Παύλος της 21ης Απριλίου Σαύλος της δήθεν καλούμενης Δημοκρατίας, έτρεμεν "εις το άκουσμα και απλώς" του ονόματος Ντερτιλής και ήθελεν πάση θυσία, να τον εγκλείση εις τας Φυλακάς, δι' ό και αρχικώς τον συνέλαβεν, με την λεγομένην "συνομωσίαν της Πυτζάμας", εκ της οποίας απηλάγη δια βουλεύματος, αφού ουδέν στοιχείον προέκυψεν εις βάρος του.    Φυλακισμένοι όντες με ετέρους 24 Αξιωματικούς εις το Κ.Ε.Σ.Α. επί 2ημηνον εγνώρισα τον Στρατηγόν Ντερτιλήν δια πρώτην φοράν και ησθάνθην δέος, σεβασμόν και εκτίμησιν δια τον τρόπον με τον οποίον αντιμετώπιζεν την όλην κατάστασιν. Εκεί επληροφορήθην από τον ίδιον τον Στρατηγόν Ντερτιλήν, ότι ο Ντάβος τον εχθρεύετο τα μέγιστα από το 1964, καθ' ό επιτελάρχης ών ο Ντάβος εις την τότε το πρώτον συγκροτούμεν Εθνικήν Φρουράν της Κύπρου εισηγήθη εις τον Στρατηγόν Γεώργιον Γρίβαν, Αρχηγόν της Εθνοφρουράς, να μη γίνη η επιχείρησις της Μασούρας (Τυληρία), με το σκεπτικόν ότι ήτο απόρθητος θέσις και τα θύματα θα ήσαν πολλά, ένεκεν ότι τα Κυπριόπουλα εστερούντο στρατιωτικής πείρας,

επιτελάρχης ών ο Ντάβος εις την τότε το πρώτον συγκροτούμεν Εθνικήν Φρουράν της Κύπρου εισηγήθη εις τον Στρατηγόν Γεώργιον Γρίβαν, Αρχηγόν της Εθνοφρουράς, να μη γίνη η επιχείρησις της Μασούρας (Τυληρία), με το σκεπτικόν ότι ήτο απόρθητος θέσις και τα θύματα θα ήσαν πολλά, ένεκεν ότι τα Κυπριόπουλα εστερούντο στρατιωτικής πείρας, αφού το πρώτον εστρατεύοντο αφ' ενός και επί πλέον προηγουμένως είχον ενεργήσει κατά της Μασούρας δύο Λόχοι Ελλαδιτών Στρατιωτών, λίαν εκπαιδευμένων, της ΕΛ.ΔΥ.Κ., και είχον αποτύχει. Αντιθέτως ο τότε Ταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής, Διοικητής ενός νεοσύστατου Τάγματος μικρών Κυπρίων, υπεστήριξεν και ητήσατο από τον Γρίβαν, να ενεργήση αυτός κατά της Μασούρας. Γνωρίζων ο Γρίβας από την Κατοχήν (Οργάνωσις Χ) τον νεαρόν Ντερτιλήν, του το επιτρέπει τελικώς. Το Τάγμα Ντερτιλή, με νεοσσούς Κυπρίους, εξορμά, ανατρέπει τους τούρκους και εις ελάχιστον χρόνον καταλαμβάνει την Μασούραν, ο δε Γρίβας φοβούμενος διπλωματικάς επιπλοκάς δια του ασυρμάτου διατάζει τον Ντερτιλήν, να σταματήση την εκκαθάρισιν. Ο Ντερτιλής πυροβολεί τον ασύρματον και ολοκληρώνει την εκκαθάρισιν και ούτω πως σήμερον η Μασούρα και η εκεί περιοχή της Τυλυρίας εξακολουθεί, ν' ανήκη εις τους Έλληνας. Ο Γρίβας με δάκρυα εις τα μάτια και παρουσία του Επιτελάρχου του, του τότε Αντισυνταγματάρχου Ντάβου, του απονέμει τας ανωτάτας τιμάς. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν το Κόμπλεξ του Ντάβου έναντι του Ντερτιλή. Τον εμίσει θανασίμως και έτρεμεν εις το άκουσμα του ονόματός του. Ήθελεν, πάση θυσία, να τον έχη εις την Φυλακήν. Πέραν τούτου, ο Ντάβος δεν είχε τιμηθεί με το Αριστείον Ανδρείας, ενώ ο Ντερτιλής είχε τιμηθεί τρεις φοράς. Μάλιστα αυτό συνεζητείτο δυσμενώς μεταξύ των Ευελπίδων εις την Σχολήν, όταν τον Ντάβον τον είχωμεν Διοικητήν Τάγματος Ευελπίδων 1962-63. Εν πάσει περιπτώσει, εν συνεχεία παραμένομεν ομού εις τας Φυλακάς Κορυδαλλού μέχρι του Οκτωμβρίου του 1976, ότε εκείθεν μεταφερόμεθα εις τας Φυλακάς της Αιγίνης, ομού με άλλους 14 εγκλείστους Αξιωματικούς (Μακαρέζος, Ρουφογάλης, Λαδάς, Παπαποστόλου, Θεοφιλογιαννάκος, Κωνσταντόπουλος, Κοντώσης, Γερακίνης, Μπόλαρης, Κώτσαρης, κ.α.). Αι Φυλακαί, όμως, Αιγίνης δεν είχον κελιά δι' έναν έκαστον, ως ο Κορυδαλλός, αφού ανηγέρθησαν υπό του Εθνικού Κυβερνήτου, του Ιωάννου Καποδιστρίου, ώστε ν' αποτελέσουν Ορφανοτροφείον δια τα παιδιά των θανόντων αγωνιστών του 1821 και ως εκ τούτου απετελούντο εκ τεσσάρων πτερύγων εκάστης των τεσσάρων

θαλάμων. Εις έναν εξ αυτών των θαλάμων εκοιμόμουν μαζί εις τα διπλανά κρεβάτια επί 6μηνον με τον Στρατηγών Νικόλαον Ντερτιλήν. Ουδέν περιττόν έλεγεν ή μη μόνον δύο αποφθέγματα :  1. Δια τους πολιτικούς έλεγεν, ότι ιερόν και κατευθηντήριον δόγμα των είναι "Εις τον αγώνα ενωμένοι και εις την μάσαν χωριστά", και 2. "Ότι από την στιγμήν που οι επαναστάται της 21ης Απριλίου απεχωρίσθησαν της ιεράς στολής του Αξιωματικού και εφόρεσαν κοστούμια, επόμενον ήτο, να ευρεθώμεν εις τας Φυλακάς". Τούτο το υπενθύμιζεν συνεχώς εις την τριανδρίαν της επαναστάσεως Γεώργιον Παπαδόπουλον, Νικόλαον Μακαρέζον και Στυλιανόν Παττακόν, όταν επανακάμψαμεν και πάλιν όλοι εις τας Φυλακάς Κορυδαλλού.  Ήτο λιτός εις την διατροφήν, στυγνός στρατιώτης εις την όλην του συμπεριφοράν και ετήρει την αυτοπειθαρχίαν εις όλα του. Ήτο ένας εξωδιαστατικός Αξιωματικός, που έπεσεν εις την Γήν εις λάθος τόπον και εις λάθος χρόνον και δη εις μίαν παρακμάζουσαν και άνευ Εθνικών ιδανικών κοινωνίαν. Ετρέφετο και ησθάνετο τα μέγιστα υπερήφανος, μ' αυτά που έπραξεν υπέρ της Πατρίδος του. Τούτο ήτο παιδιόθεν το όνειρό του και αυτό υπηρέτησεν, όσον ουδείς έτερος Αξιωματικός. Δεν επέτρεπεν εις την σύζυγόν του, κατά τα επισκεπτήρια, να του φέρη τίποτε άλλο έξωθεν των Φυλακών, ει μη μόνον τα καθαρά εσώρουχά του. Επί 38 έτη η διατροφή του ήτο από το καζάνι της Φυλακής. Ποτέ δεν διεμαρτυρήθη δια κάτι. Υπέμεινεν τα πάντα με καρτερικότητα και γενναιότητα αγογγύστως, εξευτελίζων κυριολεκτικώς το σημερινόν σάπιον καθεστώς. Δεν νομίζω, ότι επί της Γής να υπάρχη Αξιωματικός, που να έχη φυλακισθή επί 38 συναπτά έτη δια τας Εθνικάς του ιδέας. Ουδείς. Με ετίμησεν με την συναδελφικήν του αγάπην και με νουθεσίας πατρικάς και όταν ακόμη εγώ, μετά τρία έτη απεφυλακίσθην. Του οφείλω πάμπολλα. Διετήρησα ανελιπώς την ταχυδρομικήν επαφήν και όταν το 2004 δεν ηδυνήθην, να του αποστείλω εγκαίρως ευχετήριον δια την εορτήν του κάρταν, με ανταπήντησεν με την εν φωτοτυπία δημοσιευομένην κάρταν, δια να ίδητε το ρωμαλέον, ευγενές και υπέρτατον του Στρατηγού Νικολάου Ντερτιλή. Στρατηγέ Νικόλαε Ντερτιλή. Εταξίδευσα από την Θεσσαλονίκη, δια να υποβάλω εις το Α΄ Νεκροταφείον τον ύστατον χαιρετισμόν προς έναν ήρωα, προς ένα πρότυπον αξίου τέκνου της Πατρίδος μας. Φρονώ, ότι απ' εδώ και ύστερον, οσάκις οι Ευέλπιδες θα διδάσκωνται, πως πρέπει, να είναι οι Στρατιώται και οι ήρωες, δεν θα απαιτήται, να δοθή ορισμός, αλλά μόνον δύο λέξεις : ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΤΕΡΤΙΛΗΣ. ΑΙΩΝΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΕ ΝΙΚΟΛΑΕ ΝΤΕΡΤΙΛΗ. Η ΠΑΤΡΙΣ ΘΑ ΣΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΗ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΘΑ ΔΙΔΑΣΚΩΝΤΑΙ ΑΠ' ΕΣΕ.-

Αναρτήθηκε απ