Πρέπει ἐξάπαντος νὰ πετάξουμε ἀπὸ πάνω μας τὸ νόμισμα τῶν ἀτίμων
τοκογλύφων καὶ τραπεζοκρατόρων, τὸ euro, καὶ νὰ ἐπαναφέρουμε τὸ
πανάρχαιο Ἐθνικό μας νόμισμα, τὴν τετιμημένη Δραχμή ! Δραχμή· τὶ
ἀναμνήσεις πανεθνικὲς καὶ τὶ νοσταλγίες διαεθνικὲς δὲν ἀνεβάζει στὴν
Ἐθνικὴ μνήμη τοῦτο τὸ νόμισμα.
Δεῖτε πόσοι ἐπιφανεῖς συγγραφεῖς ἀναφέρουν τὴ δραχμή, γιὰ νὰ αἰσθανθῆτε ὑπερήφανοι :
Ἱστορικοὶ – Χρονογράφοι : Ἡρόδοτος, Ξενοφῶν, Θουκυδίδης, Φιλόχορος, Δίων Κάσσιος, Ἀρριανός, Πολύβιος, Δημήτριος, Ἰούλιος Ἀφρικανός, Εὐσέβιος ὁ Παμφίλου, Κοσμᾶς Ἰνδικοπλεύστης, Μιχαὴλ Γλυκᾶς, Νικηφόρος Γρηγορᾶς, Παπᾶ Συνοδινός.
Φιλόσοφοι : Πλάτων, Ἀναξαγόρας, Θεόφραστος, Διογένης, Ἀριστοτέλης, Ἀσπάσιος, Πλούταρχος, Ἀμμώνιος, Ἐπίκτητος, Πρόκλος, Πορφύριος, Λιβάνιος, Σιμπλίκιος, Ἰωάννης Φιλόπονος, Θεμίστιος, Ἀλέξανδρος, Γεώργιος Πλήθων.
Ποιητές : Ἀριστοφάνης, Μένανδρος, Κράτης, Δίφιλος, Νίκανδρος, Ἀντιφάνης, Νικόστρατος, Φιλίσκος.
Ρήτορες : Λυσίας, Αἰσχίνης, Δημοσθένης, Ἡρωδιανός.
Σοφιστές : Ἀθήναιος, Δίων Χρυσόστομος, Μάξιμος, Φλάβιος Φιλόστρατος, Λιβάνιος, Κλαύδιος Αἰλιανός, Εὐτέκνιος
Παροιμιογράφοι, Μυθολόγοι, Ἀνθολόγοι : Αἴσωπος, Ζηνόβιος, Μιχαὴλ Ἀποστόλιος, Ἰω. Στοβαῖος, Ἀρσένιος, Γρηγόριος Β΄ Πατριάρχης ΚΠόλεως.
Λεξικογράφοι, Φιλόλογοι : Ἡσύχιος, Ἐτυμολογικὸν Μέγα, Σουίδα, Στέφανος Βυζάντιος, Ἀνθολογία Ἑλληνική, Λεξικὸ Πάτμου, Θωμᾶς Μάγιστρος. Ὠρίων, Ἀμμώνιος, Ἁρποκρατίων, Γρηγόριος Πάρδος, Ἰούλιος, Φιλόξενος.
Ἰατροί : Ἱπποκράτης, Διοσκορίδης, Παῦλος, Ἀέτιος, Ἀρεταῖος, Γαληνός, Ὀρειβάσιος, Ροῦφος.
Γεωγράφοι, Ἐξερευνητές : Παυσανίας, Στράβων.
Μηχανικοί : Ἥρων.
Ἡ δραχμὴ ἀναφέρεται, ὅπως εἶναι ἑπόμενο, καὶ στὰ ἱερὰ κείμενα τῆς Πίστεώς μας, τὴν Καινὴ Διαθήκη (Λουκ. ιε΄ 8, 9), καθὼς καὶ τὴν Παλαιά: Ἐξ. λθ΄ 2/ Β΄ Ἔσδ. η΄ 27 («χαμινίμ»/Τωβ. ε΄ 15/ Β΄ Μακ δ΄ 19ἑ.· ι΄ 20· ιβ΄ 43/ Γ΄ Μακ. γ΄ 28. Ἀναφέρεται, ἐπίσης, καὶ ἀπὸ δύο ἐξωβιβλικοὺς ἑβραίους συγγραφεῖς, τὸν Φίλωνα καὶ τὸν Ἰώσηπο.
Σειρὰ καὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες καὶ ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς ὑπομιμνήσκουν τὴ δραχμή : Μ. Ἀθανάσιος, Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Ἰωάννης Χρυσόστομος, Γρηγόριος Νύσσης, Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Ἱππόλυτος, Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης, Ἀντίοχος Μοναχός, Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος, Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, Ἐφραὶμ ὁ Σύρος, Εἰρηναῖος, Μ. Φώτιος, Μεθόδιος, Γερμανός, Νικηφόρος, Κάλλιστος Ξανθόπουλος, Φιλόθεος Κόκκινος, Εὐστάθιος Θνίκης, Doctrina Patrum, Γρηγόριος Ἀντίοχος, Νικόλαος Καβάσιλας, Δαμασκηνὸς Στουδίτης, Μιχαὴλ Ψελλός, Γεώργιος Ἀκροπολίτης, Γεννάδιος Σχολάριος, Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις, Μιχαὴλ Χωνιάτης, Θεοδώρητος, Νεῖλος Ἀγκύρας, Ἀνδρέας Λιβαδεινός, Κοσμᾶς ὁ Βεστήτωρ, Προκόπιος, Μακάριος ὁ Χρυσοκέφαλος, Κλήμης Ἀλεξανδρεύς, Θεοδώρα Ράλαινα.
Σκεφθήκατε ποτὲ ὅτι τοῦτο τὸ ἱστορικότερο πάντων τῶν νομισμάτων, ἐπὶ εἴκοσι πέντε αἰῶνες λειτουργοῦσε ὡς κύριος συντελεστὴς εὐσταθείας τῆς οἰκονομίας ; Ἀκόμα καὶ μέχρι τὴν τελευταία ἡμέρα τῆς συνωμοτικῆς ἀντικαταστάσεώς του ἀπὸ τὸ ἰουδαιογερμανοτραπεζίτικο euro ἡ δραχμὴ κυκλοφοροῦσε σὲ πολλὲς χῶρες, ὡς ἰσάξιο νόμισμα μὲ τὰ ἐθνικὰ τοιαῦτα. Ἀκοῦστε ἰσοτιμία ἀσύλληπτη προπολεμικῶς : μία λίρα Ἀγγλίας ἴση μὲ μία δραχμή !
Νόμισμα ὑγιὲς ἡ Δραχμή, μὲ ἐξυγιαντικὲς δυνατότητες, γιὰ κάθε οἰκονομία, ὑποβάσταζε στιβαρὰ τὸν νομισματικὸ πολιτισμό, ὡς ὑπολογίσιμο κριτήριο τῆς ὅποιας οἰκονομικῆς πράξεως. Καί, μάλιστα, μὲ ἐγγύηση ὑψηλοτίμου συναλλακτικῆς ἀξίας. Μὲ 300 ἀργυρὲς δραχμὲς κατασκευάσθηκαν τριήρεις (Β΄ Μακ. δ΄ 20).
Στὴν Ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας, ἡ δραχμὴ ἱεροποιεῖται, καὶ μὴ σᾶς ἠχῆ παράξενα. Δὲν ἀναφέρεται στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο τυχαίως ἡ «ἀπωλεσθεῖσα δραχμή». Ἄλλα δὲ κείμενα θεμελιακά, ὅπως οἱ Διαταγὲς Ἀποστόλων, ἤ ἡ Γ΄ Οἰκουμενικὴ ἐν Ἐφέσῳ Σύνοδος, ποιοῦνται μνείαν τῆς δραχμῆς, μάλιστα τοῦ «διδράχμου» (βλ. Ἰησ. Ν. ζ΄ 21).
Θὰ θέλαμε νὰ παραθέσουμε καὶ τὶς ὀνομασίες πολυδράχμων μονάδων, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ «δίδραχμον»: τὸ «τρί–», τὸ «τετρα–», τὸ «πεντα–», τὸ «ἑξά–», τὸ «ἑπτά–», τὸ Μακεδονικὸ «ὀκτάδραχμον», τὸ «δεκάδραχμον» καὶ «δωδεκάδραχμον» .... Καὶ ταῦτα πάντα ἀναφέρονται ἀπὸ πολλούς, ὅμως δὲν θὰ παραθέσουμε τὰ ὀνόματά τους, ἀποφεύγοντες τὸν πληθωρισμό.
Δεῖτε πόσοι ἐπιφανεῖς συγγραφεῖς ἀναφέρουν τὴ δραχμή, γιὰ νὰ αἰσθανθῆτε ὑπερήφανοι :
Ἱστορικοὶ – Χρονογράφοι : Ἡρόδοτος, Ξενοφῶν, Θουκυδίδης, Φιλόχορος, Δίων Κάσσιος, Ἀρριανός, Πολύβιος, Δημήτριος, Ἰούλιος Ἀφρικανός, Εὐσέβιος ὁ Παμφίλου, Κοσμᾶς Ἰνδικοπλεύστης, Μιχαὴλ Γλυκᾶς, Νικηφόρος Γρηγορᾶς, Παπᾶ Συνοδινός.
Φιλόσοφοι : Πλάτων, Ἀναξαγόρας, Θεόφραστος, Διογένης, Ἀριστοτέλης, Ἀσπάσιος, Πλούταρχος, Ἀμμώνιος, Ἐπίκτητος, Πρόκλος, Πορφύριος, Λιβάνιος, Σιμπλίκιος, Ἰωάννης Φιλόπονος, Θεμίστιος, Ἀλέξανδρος, Γεώργιος Πλήθων.
Ποιητές : Ἀριστοφάνης, Μένανδρος, Κράτης, Δίφιλος, Νίκανδρος, Ἀντιφάνης, Νικόστρατος, Φιλίσκος.
Ρήτορες : Λυσίας, Αἰσχίνης, Δημοσθένης, Ἡρωδιανός.
Σοφιστές : Ἀθήναιος, Δίων Χρυσόστομος, Μάξιμος, Φλάβιος Φιλόστρατος, Λιβάνιος, Κλαύδιος Αἰλιανός, Εὐτέκνιος
Παροιμιογράφοι, Μυθολόγοι, Ἀνθολόγοι : Αἴσωπος, Ζηνόβιος, Μιχαὴλ Ἀποστόλιος, Ἰω. Στοβαῖος, Ἀρσένιος, Γρηγόριος Β΄ Πατριάρχης ΚΠόλεως.
Λεξικογράφοι, Φιλόλογοι : Ἡσύχιος, Ἐτυμολογικὸν Μέγα, Σουίδα, Στέφανος Βυζάντιος, Ἀνθολογία Ἑλληνική, Λεξικὸ Πάτμου, Θωμᾶς Μάγιστρος. Ὠρίων, Ἀμμώνιος, Ἁρποκρατίων, Γρηγόριος Πάρδος, Ἰούλιος, Φιλόξενος.
Ἰατροί : Ἱπποκράτης, Διοσκορίδης, Παῦλος, Ἀέτιος, Ἀρεταῖος, Γαληνός, Ὀρειβάσιος, Ροῦφος.
Γεωγράφοι, Ἐξερευνητές : Παυσανίας, Στράβων.
Μηχανικοί : Ἥρων.
Ἡ δραχμὴ ἀναφέρεται, ὅπως εἶναι ἑπόμενο, καὶ στὰ ἱερὰ κείμενα τῆς Πίστεώς μας, τὴν Καινὴ Διαθήκη (Λουκ. ιε΄ 8, 9), καθὼς καὶ τὴν Παλαιά: Ἐξ. λθ΄ 2/ Β΄ Ἔσδ. η΄ 27 («χαμινίμ»/Τωβ. ε΄ 15/ Β΄ Μακ δ΄ 19ἑ.· ι΄ 20· ιβ΄ 43/ Γ΄ Μακ. γ΄ 28. Ἀναφέρεται, ἐπίσης, καὶ ἀπὸ δύο ἐξωβιβλικοὺς ἑβραίους συγγραφεῖς, τὸν Φίλωνα καὶ τὸν Ἰώσηπο.
Σειρὰ καὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες καὶ ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς ὑπομιμνήσκουν τὴ δραχμή : Μ. Ἀθανάσιος, Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Ἰωάννης Χρυσόστομος, Γρηγόριος Νύσσης, Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Ἱππόλυτος, Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης, Ἀντίοχος Μοναχός, Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος, Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, Ἐφραὶμ ὁ Σύρος, Εἰρηναῖος, Μ. Φώτιος, Μεθόδιος, Γερμανός, Νικηφόρος, Κάλλιστος Ξανθόπουλος, Φιλόθεος Κόκκινος, Εὐστάθιος Θνίκης, Doctrina Patrum, Γρηγόριος Ἀντίοχος, Νικόλαος Καβάσιλας, Δαμασκηνὸς Στουδίτης, Μιχαὴλ Ψελλός, Γεώργιος Ἀκροπολίτης, Γεννάδιος Σχολάριος, Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις, Μιχαὴλ Χωνιάτης, Θεοδώρητος, Νεῖλος Ἀγκύρας, Ἀνδρέας Λιβαδεινός, Κοσμᾶς ὁ Βεστήτωρ, Προκόπιος, Μακάριος ὁ Χρυσοκέφαλος, Κλήμης Ἀλεξανδρεύς, Θεοδώρα Ράλαινα.
Σκεφθήκατε ποτὲ ὅτι τοῦτο τὸ ἱστορικότερο πάντων τῶν νομισμάτων, ἐπὶ εἴκοσι πέντε αἰῶνες λειτουργοῦσε ὡς κύριος συντελεστὴς εὐσταθείας τῆς οἰκονομίας ; Ἀκόμα καὶ μέχρι τὴν τελευταία ἡμέρα τῆς συνωμοτικῆς ἀντικαταστάσεώς του ἀπὸ τὸ ἰουδαιογερμανοτραπεζίτικο euro ἡ δραχμὴ κυκλοφοροῦσε σὲ πολλὲς χῶρες, ὡς ἰσάξιο νόμισμα μὲ τὰ ἐθνικὰ τοιαῦτα. Ἀκοῦστε ἰσοτιμία ἀσύλληπτη προπολεμικῶς : μία λίρα Ἀγγλίας ἴση μὲ μία δραχμή !
Νόμισμα ὑγιὲς ἡ Δραχμή, μὲ ἐξυγιαντικὲς δυνατότητες, γιὰ κάθε οἰκονομία, ὑποβάσταζε στιβαρὰ τὸν νομισματικὸ πολιτισμό, ὡς ὑπολογίσιμο κριτήριο τῆς ὅποιας οἰκονομικῆς πράξεως. Καί, μάλιστα, μὲ ἐγγύηση ὑψηλοτίμου συναλλακτικῆς ἀξίας. Μὲ 300 ἀργυρὲς δραχμὲς κατασκευάσθηκαν τριήρεις (Β΄ Μακ. δ΄ 20).
Στὴν Ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας, ἡ δραχμὴ ἱεροποιεῖται, καὶ μὴ σᾶς ἠχῆ παράξενα. Δὲν ἀναφέρεται στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο τυχαίως ἡ «ἀπωλεσθεῖσα δραχμή». Ἄλλα δὲ κείμενα θεμελιακά, ὅπως οἱ Διαταγὲς Ἀποστόλων, ἤ ἡ Γ΄ Οἰκουμενικὴ ἐν Ἐφέσῳ Σύνοδος, ποιοῦνται μνείαν τῆς δραχμῆς, μάλιστα τοῦ «διδράχμου» (βλ. Ἰησ. Ν. ζ΄ 21).
Θὰ θέλαμε νὰ παραθέσουμε καὶ τὶς ὀνομασίες πολυδράχμων μονάδων, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ «δίδραχμον»: τὸ «τρί–», τὸ «τετρα–», τὸ «πεντα–», τὸ «ἑξά–», τὸ «ἑπτά–», τὸ Μακεδονικὸ «ὀκτάδραχμον», τὸ «δεκάδραχμον» καὶ «δωδεκάδραχμον» .... Καὶ ταῦτα πάντα ἀναφέρονται ἀπὸ πολλούς, ὅμως δὲν θὰ παραθέσουμε τὰ ὀνόματά τους, ἀποφεύγοντες τὸν πληθωρισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.