Μοναχός Δωρόθεος : Περί ρατσιστικής βίας ! 5

   Ὅμως, τί; ἡ Ἀστυνομία εἶναι ἀθώα; Οὐδαμῶς! Ἐντὸς τοῦ σώματος βρίσκονται ὁρισμένοι ἐξαγορασμένοι μπάτσοι ποὺ συνεργάζονται μὲ τὶς δυνάμεις τῆς ἀνωμαλίας. Θυμηθῆτε τὸν Κύπριο μὲ τὶς ζαρντινιέρες στὴ Θνίκη ποὺ ἔδερναν οἱ μπάτσοι ἐπιδεικτικά, μπροστὰ στὶς κάμερες καὶ ἀναλογισθῆτε ποιὸς κέρδισε καὶ ποιὸς ἔχασε ἀπὸ τὸ ἐπεισόδιο. Παρενείρουμε καὶ αὐτὸ τὸ πειστήριο συνεργασίας cups καὶ mascarades: Τὴν 7/12/2008 ὅταν ἄρχισε ἡ ὑλοποίηση τοῦ σχεδίου καταστροφῆς τῶν Ἀθηνῶν – τὰ Δεκεμβριανὰ τῆς Ἀθήνας –, ἡ μονόθρησκος συμμορία τοῦ ἑλληνομηδενισμοῦ, τῆς συναγωγῆς, λέγω, πυρπόλησε στὰ Ἰωάννινα 6 (ἕξη) ἀστυνομικὰ αὐτοκίνητα μὲ συμβατικὲς πινακίδες. Μὴ καθεύδουμε, τὸ ἔγκλημα ἔγινε μὲ τὴ συνεργασία συνδέσμου ἀστυνομικοῦ καταδότου καὶ διευθυντηρίου. Εἶμαι βέβαιος, ἡ τῆς ἀληθείας ἐρασταὶ τὸ ὑποψιάζονται, ἀλλ’ ἀνεκφράστως· ἡ Ἀστυνομία, πλὴν κάποιων συνδικαλιστῶν, χρησιμεύει ὡς ἐφεδρικὸς στρατὸς στὴν ὑπηρεσία τῆς ἐξουσιαστικῆς Ἀράχνης. Ἔτσι ἐξηγεῖται πὼς ξυλοφορτώνουν, ἤ καὶ φονεύουν ἀναιτίως, ἐνῶ ὅταν πρέπει μένουν ἀνεξήγητα ἀδρανεῖς. Τὰ καθάρματα ἀναρχικοὺς δὲν χτυποῦν, ὅμως ἄλλους τοὺς πυροβολοῦν.
   Ἕνας καταραμένος μπάτσος στὴ Θνίκη πυροβόλησε ἕναν νεαρὸ Σέρβο, τὸ 1986. Πληρώθηκε γι’ αὐτὸ ὁ ἄτιμος φονιάς, ἐπειδὴ ὁ πατέρας τοῦ νεαροῦ μιλοῦσε καὶ ἔγραφε κατὰ ἰουδαίων !
   Ἐμμένουμε στὸ ἴδιο θέμα, εἰς τὰ ἐν Ἑλλάδι. Ὁ ρατσισμός, τὸ ἐπαναλαμβάνουμε, εἶναι διεθνὴς καὶ ἀπολύτως κατευθυνόμενος. Ἐπικεφαλῆς του τοποθετοῦνται ἰουδαῖοι, ἕνα συνέδριο Benetton. Οἱ δὲ κουκοῦλοι – ἀντιεξουσιαστὲς κατευθύνονται ἀπὸ mossadniks βρωμόμουτρα: τὸν Ἀλ. Μπονάνο, τὸν Ἄλ. Μέλτσερ, τὴν Π. Πόρκου, τὸν Μπενάκη, τοὺς Μανόλη καὶ Μαρία Περαχά. Μιλῶντας γιὰ κουκούλους ἀναρχικοὺς συναιροῦμε καὶ τὴ ληστεία σὺν τὸν ρατσισμό. Ὁ μοσσανταῖος ἀρχηγὸς τῆς συμμορίας «τῶν πέντε», ὁ γνωστὸς ὡς «Βάρβαρος», ὅπως καὶ ὁ ἀρχηγὸς τῶν  ἀληταράδων τῆς «17 Νοέμβρη», φορεῖ μονίμως τὴ μάσκα, εἶναι καὶ ἀναρχικός, καὶ ληστὴς καὶ ρατσιστής.
   Στὸν ρατσισμὸ συνδυάζεται, κατὰ κανόνα, τὸ τερπνὸν μετὰ τοῦ ὠφελίμου, ὅπου ἡ καταστροφὴ τῶν κουκουλικῶν προδηλώνει τὴν ἁρπαγή. Αἴφνης κατὰ τὰ Δεκεμβριανὰ τῆς Ἀθήνας προηγήθηκε ἀρπαγή – «πλιατσικολόγημα» τὸ εἶπαν – συστηματική: τὰ ἐμπορεύματα τῶν καταστημάτων τῶν Ἀθηνῶν ἐπωλοῦντο σὲ μεγάλα bazaar στὰ Τίρανα. Ὅμως κατὰ τὴ δράση τῶν ἐξ Ἀλβανίας ποινικῶν, τὴν 29/4/09, ποὺ ἔκαιγαν σειρὰ τὰ αὐτοκίνητα, φορῶντας κουκοῦλες, πλὴν τῆς ἡδονῆς τῆς ρατσιστικῆς πυρομανίας, δὲν παρατηρήθηκε ἁρπαγή. Τὰ παραδείγματα τοῦ εἴδους εἶναι ἀμέτρητα. Θυμόμαστε τοὺς ἐμπρησμοὺς ποὺ ἔκαναν αὐτοὶ στὸ ἀστυνομικὸ τμῆμα Ἐξαρχείων, ἀπὸ 27/4/99. Δέκα; Εἴκοσι;