Αγαπητέ Αναγνώστα, παρουσιάζω το ως άνω βιβλίον, αποτελούμενον από μικράς εκτάσεως κείμενα του συγγραφέως δημοσιευθέντα μεταξύ των ετών 2008 έως 2011, επειδή, μόλον ότι αποτελούν κείμενα οικονομικά, υπό στενήν έννοιαν του όρου, ωστόσο αποκαλύπτουν τους τρόπους, τους οποίους χρησιμοποιεί ο σατανάς-διάβολος-πάνας-άδωνις-ιαπετός-ιαχβέ-άτον- χάρτον- κλπ, δια του ... αποκλειστικού "εμπορικού" Αντιπροσώπου του επί της επιφανείας της Γης, ήτοι της οικογένειας ρότσιλντ, προς ... έλεγχον και κατατυρράνησιν της Ανθρωπότητος !
Αντί Εισαγωγής
Όταν τα διαγράμματα "μιλούν"
Οκτώβριος 2010
Στο διάστημα από Οκτώβριο του 2009 μέχρι το Μάϊο του 2010, η Ελλάδα δέχθηκε μια πρωτοφανή χρηματοπιστωτική επίθεση, που οδήγησε τα επιτόκια με τα οποία δανείζεται από την αγορά κεφαλαίων στα ύψη, καθιστώντας απαγορευτικό το κόστος δανεισμού και αναγκάζοντάς τη να αποδεχτεί την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και το μηχανισμό "στήριξης" της ΕΕ. Το σημείο-ορόσημο ήταν η άνοδος των επιτοκίων του δεκαετούς Ελληνικού ομολόγου (αυτού με το οποίο η Χώρα δανείζεται για διάστημα δέκα ετών) πάνω από το 6,00 % τον Απρίλιο του 2010, ενώ τον Οκτώβριο του 2009 βρισκόταν στο 4,41 %, αλλά και η προοπτική περαιτέρω αύξησής τους, η οποία και τελικά επιβεβαιώθηκε, εκτοξέυοντάς το πάνω από το 12 % στο ζενίθ της κρίσης, το Μάϊο του 2010. Όταν το επιτόκιο του δεκαετούς Ελληνικού ομολόγου ξεπέρασε το 6,00 %, η Ελλάδα έλαβε την οριστική απόφαση για την υποβολή αίτησης ενεργοποίησης του μηχανισμού οικονομικής βοήθειας του ΔΝΤ.
Ο ορισμός του 6,00 % ως τιμής-ορόσημο για το κόστος του Ελληνικού δανεισμού δεν είναι τυχαίος, καθώς από τη στιγμή της ένταξης της Χώρας στην ΕΕ και μετά το επιτόκιο του δεκαετούς Ελληνικού ομολόγου υποχώρησε από το 6,00 % περίπου στο 3,23 %, με το μέσο όρο του στο διάστημα αυτό και μέχρι την εκδήλωση της "Ελληνικής κρίσης" να παραμένει στο 4,55 %.
Έτσι, όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις αυτής της περιόδου προγραμμάτιζαν το δανεισμό του κράτους με μέσο κόστος κοντά στο 4,55 %, με αποτέλεσμα η απότομη αλλαγή του κόστους προς τα πάνω και το ενδεχόμενο παγίωσής του σε υψηλότερες από τις προγραμματισμένες τιμές να είναι βέβαιο πως θα τις έβγαζε εκτός προϋπολογισμού.
Επιπλέον, αν οι αγορές έβλεπαν ότι το επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας ξεπερνούσε τα επίπεδα που είχε πριν από την ένταξή της στην ΕΕ, η πιθανότερη αντίδρασή τους θα ήταν να το ωθήσουν ακόμα υψηλότερα, θέτοντας σε λειτουργία ένα χρηματοπιστωτικό μηχανισμό προστασίας τους από το ενδεχόμενο αδυναμίας της να εξυπηρετήσει το χρέος της.
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι μια Ελληνική χρηματοπιστωτική κρίση επιβεβαιώνεται με την αύξηση της τιμής του επιτοκίου του δεκαετούς Ελληνικού ομολόγου πάνω από το 6,00 %, διαπιστώνουμε ότι η κρίση που γνωρίζουμε και βιώνουμε όλοι δεν ήταν η πρώτη των τελευταίων ετών αλλά η δεύτερη. Πράγματι, μελετώντας το διάγραμμα του επιτοκίου του δεκαετούς ομολόγου, βλέπουμε ότι δεν ήταν τον Απρίλιο του 2010 η πρώτη φορά που το επιτόκιο του δεκαετούς Ελληνικού ομολόγου ξεπέρασε το 6,00 %, αλλά τον Ιανουάριο του 2009, και μάλιστα είχε παραμείνει κοντά ή πάνω από το 6,00 % μέχρι τον Απρίλιο του 2009, οπότε κορυφώθηκε, για να φτάσει στη συνέχεια στο 4,40 %.
(Η συνέχεια του εν λόγω άρθρου εις την επομένην ομοίαν ανάρτησιν)
(Η συνέχεια του εν λόγω άρθρου εις την επομένην ομοίαν ανάρτησιν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.