ΚΩΝ-ΝΟΣ Α. ΠΛΕΥΡΗΣ : ΓΕΓΟΝΟΤΑ 1965-1977, Τά άγνωστα παρασκήνια ! 20 (Ώστε, )

    Αντιγράφω, ώ Αναγνώστα, εκ των σελίδων 125 έως 128 του ως άνω βιβλίου : 

ΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ*

 (*οαρχαίος : εννοείται της εποχής 1965-1967)

(συνέχεια εκ της προηγουμένης αναρτήσεως υπό όμοιον τίτλον)

  γ) ο κομμουνισμός, όπως είπεν ο Μεταξάς : "Δεν είναι φυτόν αυτοπαραγώμενον. Μας ήλθεν έξωθεν". Και πράγματι έτσι είναι. Οι ξένοι και εν προκειμένω οι εβραίοι εδημιούργησαν εδώ, όπως και παντού, τον κομμουνισμόν. Ίδρυτής του κκε ήτο ο εβραίος αβραάμ μπεναρόγια, πρώτοι βουλευταί του κκε ήσαν οι κοέν, βεντούρα, σουλάμ, κ.τ.λ., πρώτη εφημερίς του κκε ήτο το Avanti ! και πάντοτε το κκε διεκήρυξε την ανεξαρτησία της Μακεδονίας. Είναι το "κόμμα της προδοσίας και του εγκλήματος", όπως επιγραμματικώς το απεκάλεσε ο Γεώργιος Παπανδρέου.

   Πραγματικώς αι εθνοπροδοσίαι και τα ειδεχθή εγκλήματα του κκε είναι απερίγραπτα (Έγγραφα και φωτογραφίαι στο βιβλίον μου : "Ο λαός ξεχνά τι σημαίνει αριστερά"). 

   Με το "κίνημα του Δεκέμβρη" το 1944 και τον τριετή συμμοριτοπόλεμον (1946-1949)  :

      αιματοκύλισαν την Πατρίδα μας, 

      κατέσφαξαν αθώους Έλληνας και Ελληνίδας,  

      επυρπόλησαν πόλεις και χωρία, 

      διέπραξαν το ανοσιούργημα του παιδομαζώματος, 

      επυρπόλησαν Εκκλησίας, 

      εθανάτωσαν με βασανιστήρια ιερείς, 

      κ.τ.λ.

   Τελικώς οι ξενοκίνητοι προδόται και δολοφόνοι συνετρίβησαν από τον Εθνικό Στρατό, με αποκορύφωσι τας μάχας στον Γράμμο και στο Βίτσι, όπου είχαν οχυρωθή οι κατσαπλιάδες.

   Ο Στρατός έχυσε το αίμα του, δια την ελευθερίαν και την εδαφικήν ακεραιότητα της Πατρίδος και μετά την νίκην του ήλθαν οι πολιτικάντηδες, οι οποίοι με απανωτάς αμνηστείας, μέτρα ειρηνεύσεως, χάριτας και μη εφαρμογήν δικαστικών αποφάσεων επανέφεραν στον δημόσιον βίον τους κουκουέδες, τους οποίους στο τέλος επέτρεψαν δια της ΕΔΑ να εισέλθουν στην βουλήν ως εκπρόσωποι του Έθνους μας ! Κατόπιν βεβαίως οι ίδιοι πολιτικάντηδες ενομιμοποίησαν το κκε και οι χθεσινοί εθνοπροδόται και εγκληματίαι εγκατεστάθησαν στο κοινοβούλιο.

   Η δύναμις της ΕΔΑ (υποκατάστατο του κκε) στον λαό ανεπτύχθη, λόγω της ανικανότητος των κομμάτων. Ο λαός εψήφισε ΕΔΑ και την ανέδειξε αξιωματική αντιπολίτευσι, στις εκλογές της 11ης Μαίου 1958 με 24 % των ψήφων που ήσαν ψήφοι διαμαρτυρίας, ψήφοι αντιδράσεως στον κομματισμό κι' όχι διότι έγινε κομμουνιστής. 
   Παρά τα χρήματα, που διαθέτει ο κομμουνισμός, παρά την υποστήριξι της τότε Σοβιετικής Ενώσεως, παρά την οργάνωσίν του νόμιμον ή παράνομον ήτο καταδικασμένος να έρπη γύρω από το 5 %. Και δεν ηδύνατο να συμβή αλλοιώς. 
   Ένα κόμμα διεθνιστών, αθέων, προδοτών και ξενοδούλων ουδέποτε θα ακολουθηθή, από έναν λαό πατριωτικόν και θρήσκον. 
   Μολαταύτα το κκε στην εποχήν 1965-1967 απετέλει κίνδυνον, δια το αστικόν καθεστώς. Είχε δημιουργήσει πολλάς οργανώσεις γυναικών και νεολαίας. Επεδίδετο εις έντονον προπαγάνδαν, ιδίως έντυπον. Ελειτούργει παράνομος ανατρεπτικός μηχανισμός. Συνεκρότησε συνοδοιποριακάς οργανώσεις τάχα υπέρ της ειρήνης, του αφοπλισμού, της συνυπάρξεως, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κ.τ.λ. 
   Δι' ολίγον το κκε εξέφραζε μίαν δυναμικήν μειοψηφίαν, που έδρα νομίμως και παρανόμως, με σκοπόν την επιβολήν του μαρξισμού στην Ελλάδα.     

   Πρώτον θύμα του ήτο η νεολαία, την οποίαν παρέσυρε, διότι τα αστικά κόμματα δεν της έδιδαν ιδανικά, ούτε υποδείγματα ζωής. Η απογοήτευσις των νέων τους ωδήγει προς τον κομμουνισμόν, ο οποίος διέθετε ιδεολογίαν και οργάνωσιν, που εστερούντο αι πολιτικαί παρατάξεις της πλουτοδημοκρατίας.