Τετάρτη, 13 Μαρτίου 2013
Αντιγράφω, ώ Αναγνώστα, εκ του προσφάτως εκδοθέντος βιβλίου του π.Νικολάου Ντονιένκο "ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΜΠΕΡΝΤΙΑΝΣΚ", στη δίνη ενός κόσμου που άλλαζε:
"Η πόλη Μπερντιάνσκ οφείλει την παρουσία της στο χάρτη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στον πρίγκηπα Μ. Α. Βοροντσώφ. Το 1824 ανέθεσε στον ναύαρχο Α. Γκρέγκ, να βρει μια κατάλληλη τοποθεσία για λιμάνι στην περιοχή της βόρειας Αζοφικής.
Η πόλη πήρε το όνομά της από τον ποταμό Μπερντά, που εκβάλλει στην περιοχή εκείνη.
Η πόλη, μετά την ένταξή της στο σιδηροδρομικό σύστημα της Ρωσίας, παρέμεινε μια μικρή επαρχιακή πόλη, αποκλεισμένη από την υπόλοιπη Χώρα, με μόνη διέξοδο το εμπόριο σιτηρών με την Ευρώπη, κυρίως μέσω Ελληνικών και ιταλικών αγορών.
Προς το τέλος του 19ου αιώνα, μετατράπηκε σε μια αναπτυσσόμενη ευρωπαϊκή μεγαλούπολη με στοιχεία διαφορετικών πολιτισμών.
Γύρω της άρχισαν, να ιδρύονται διάφορες παροικίες ξένων χωρών, μεταξύ των οποίων και Ελληνικές.
Η αφθονία των πάρκων και των κήπων της έδιναν την όψη μιας καταπράσινης πόλης, που έλαμπε με τους τρούλους των δέκα ορθόδοξων εκκλησιών της. Ήταν πραγματικά μια πόλη με ευοίωνες προοπτικές εξέλιξης, στις αρχές του 20ου αιώνα.
Επειδή όμως η έννοια της εξέλιξης και της προόδου δεν είναι μονοσήμαντη στην κοινωνία μας, στη Ρωσία, την εποχή εκείνη συνδέθηκε με απόρριψη κάθε παραδοσιακής πολιτισμικής κληρονομιάς, συμπεριλαμβανομένης και της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των λειτουργών της.
Σαν καταστάσεις μιας ανεξέλεγκτης νεοπλασίας, οι συνέπειες της επανάστασης εξαπλώθηκαν σε κάθε γωνιά της τεράστιας Χώρας, αλλοιώνοντας τον τρόπο ζωής της Ρωσικής κοινωνίας" ...
"Η πόλη Μπερντιάνσκ οφείλει την παρουσία της στο χάρτη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στον πρίγκηπα Μ. Α. Βοροντσώφ. Το 1824 ανέθεσε στον ναύαρχο Α. Γκρέγκ, να βρει μια κατάλληλη τοποθεσία για λιμάνι στην περιοχή της βόρειας Αζοφικής.
Η πόλη πήρε το όνομά της από τον ποταμό Μπερντά, που εκβάλλει στην περιοχή εκείνη.
Η πόλη, μετά την ένταξή της στο σιδηροδρομικό σύστημα της Ρωσίας, παρέμεινε μια μικρή επαρχιακή πόλη, αποκλεισμένη από την υπόλοιπη Χώρα, με μόνη διέξοδο το εμπόριο σιτηρών με την Ευρώπη, κυρίως μέσω Ελληνικών και ιταλικών αγορών.
Προς το τέλος του 19ου αιώνα, μετατράπηκε σε μια αναπτυσσόμενη ευρωπαϊκή μεγαλούπολη με στοιχεία διαφορετικών πολιτισμών.
Γύρω της άρχισαν, να ιδρύονται διάφορες παροικίες ξένων χωρών, μεταξύ των οποίων και Ελληνικές.
Η αφθονία των πάρκων και των κήπων της έδιναν την όψη μιας καταπράσινης πόλης, που έλαμπε με τους τρούλους των δέκα ορθόδοξων εκκλησιών της. Ήταν πραγματικά μια πόλη με ευοίωνες προοπτικές εξέλιξης, στις αρχές του 20ου αιώνα.
Επειδή όμως η έννοια της εξέλιξης και της προόδου δεν είναι μονοσήμαντη στην κοινωνία μας, στη Ρωσία, την εποχή εκείνη συνδέθηκε με απόρριψη κάθε παραδοσιακής πολιτισμικής κληρονομιάς, συμπεριλαμβανομένης και της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των λειτουργών της.
Σαν καταστάσεις μιας ανεξέλεγκτης νεοπλασίας, οι συνέπειες της επανάστασης εξαπλώθηκαν σε κάθε γωνιά της τεράστιας Χώρας, αλλοιώνοντας τον τρόπο ζωής της Ρωσικής κοινωνίας" ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.